ปัญหายุงกัดของนักปฏิบัติธรรม

แสดงธรรม กลุ่ม Natural Mind เมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2558

ผู้ปฏิบัติ : เมื่อนั่งสมาธิและปรากฏว่า จิตมีความรู้สึกว่า ยุงมากัด จิตมันไปจดจ่อตรงที่ยุงกัด ความรู้เจ็บมันมากขึ้น ก็ใช้ความขันติ (อดทน) ว่า จะนั่งเฝ้าดูความเจ็บไปจนหมดเวลานั่งสมาธิ พอลืมตาก็เห็นยุงก้นป่องกัดที่แขน เอามือปัดไล่เห็นรอยกัดเป็นจุดดำเล็กๆ สถานการณ์แบบนี้ควรปฏิบัติอย่างไรดีครับ

              ท่านทรงกลด : ให้พยายามอยู่กับความรู้สึกตัว เมื่ออยู่ได้ จะรู้สึกเจ็บเหมือนไม่เจ็บ เวทนาสักแต่เวทนา แต่ถ้าไปเพ่งเจ็บ นั่นคือ การทำฌานอย่างหนึ่ง จิตกับเจ็บรวมเป็นหนึ่ง จิตก็รวมลงไป ความเจ็บก็หายไป ซึ่งจริงๆ ความเจ็บก็ยังอยู่ แต่จิตหนีไป เรียกว่า หนีอารมณ์

ผู้ปฏิบัติ  :  มีความแตกต่างระหว่าง 2 แบบไหมคะ 

ท่านทรงกลด  :  กรณีที่ไปเพ่งจะยังโง่เหมือนเดิม  กรณีที่อยู่กับความรู้สึกตัว จะเกิดปัญญา เห็นรูปนามตามจริง จะรู้เห็นธรรมขึ้นมา แต่ที่ถูกที่สุด ถ้ายุงกัด เอามือโบกให้มันหนีไปก่อน แล้วเอาความเจ็บที่มีอยู่มาพิจารณาให้เห็นเป็นไตรลักษณ์